Er staat een oude koffer zomaar midden op de straat ……
Een ouderwetse koffer met sticker en een rode draad.
De koffer zit vol met tranen en verdriet
Hij is van iemand die er al zijn hele leven mee liep ….
Maar gisteren kreeg hij een idee
Die koffer is loodzwaar, ik zeul hem niet meer mee.
Deze kaart stond ‘zomaar’ tussen een willekeurig rijtje kaarten in zomaar een kledingwinkel. Maar wat treffend en veelzeggend. Bepaalde gebeurtenissen in ons leven kunnen grote invloed hebben op hoe we ons leven leiden. Ze vormen als het ware een een rode draad door ons leven. En ergens hebben we ‘het’ nodig en kunnen die last (nog) niet achter ons laten.
Wat mij trof was de zinsnede ‘ik zeul hem niet meer mee’. En dat is een keuze, een keuze die we allemaal kunnen maken, het loslaten van het verleden. Het loslaten van wat er is gebeurt of inzien dat wat je niet gekregen hebt niet meer zult ontvangen. En dat is niet makkelijk kan ik je vertellen uit eigen ervaring. Maar loslaten is een keuze, het is ja zeggen tegen een proces. Een proces van zelfonderzoek naar wat het maakt dat je het nog niet kunt loslaten. Het is zoeken naar; wat moet er nog gezegd of gezien worden. Wat in mij heeft nog die erkenning nodig. Pas als alles gezegd en gezien is, kun je het loslaten.
